کد مطلب:153931 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:143
استجابت دعای حسین
عبدالله بن حوزه یكی از سپاهیان عمرسعد كه چشمش به خندق و آتش درون آن افتاد صدا زد: یا حسین مژده باد ترا به آتش جهنم.
امام فرمود: انی اقدم علی رب رحیم و شفیع مطاع. من بر پروردگار مهربان وارد می شوم آنگاه از نام این شخص پرسید، گفتند: عبدالله بن حوزه است.
حضرت دست به دعا برداشت و گفت: رب حزه الی النار. خدایا او را به آتش گرفتار نما، تیر دعا به هدف اصابت نمود و اسلحه نیایش كار خود را كرد، اسب ابن حوزه رم كرد عبدالله به زمین افتاد و پایش در ركاب ماند و اسب او را به زمین می كشید و بهر سنگ و چوب و درختی می كوبید تا داخل خندق آتش افتاد و به جهنم واصل شد.
حسین (ع) كه استجابت سریع دعایش را مشاهده كرد سر به آسمان برداشت و گفت: اللهم انا اهل بیت نبیك و ذریته فاقصم من ظلمنا و غصبنا حقنا انك سمیع قریب.
«بار الها ما اهل بیت پیامبر تو و ذریه اوئیم هر كه به ما ستم روا داشته و حق ما را غصب نموده نابودش گردان كه تو شنوای نزدیكی».
مسروق بن وائل یكی از سپاهیان عمرسعد كه سودای كشتن حسین علیه السلام را برای گرفتن جایزه یزید در سر می پرورانید از دیدن این حادثه از خواب غفلت بیدار شد و به مقام خاندان عصمت و طهارت واقف گردید و از نیت خود پشیمان گشت و كربلا را ترك كرد [1] .
امام فرمود: انی اقدم علی رب رحیم و شفیع مطاع. من بر پروردگار مهربان وارد می شوم آنگاه از نام این شخص پرسید، گفتند: عبدالله بن حوزه است.
حضرت دست به دعا برداشت و گفت: رب حزه الی النار. خدایا او را به آتش گرفتار نما، تیر دعا به هدف اصابت نمود و اسلحه نیایش كار خود را كرد، اسب ابن حوزه رم كرد عبدالله به زمین افتاد و پایش در ركاب ماند و اسب او را به زمین می كشید و بهر سنگ و چوب و درختی می كوبید تا داخل خندق آتش افتاد و به جهنم واصل شد.
حسین (ع) كه استجابت سریع دعایش را مشاهده كرد سر به آسمان برداشت و گفت: اللهم انا اهل بیت نبیك و ذریته فاقصم من ظلمنا و غصبنا حقنا انك سمیع قریب.
«بار الها ما اهل بیت پیامبر تو و ذریه اوئیم هر كه به ما ستم روا داشته و حق ما را غصب نموده نابودش گردان كه تو شنوای نزدیكی».
مسروق بن وائل یكی از سپاهیان عمرسعد كه سودای كشتن حسین علیه السلام را برای گرفتن جایزه یزید در سر می پرورانید از دیدن این حادثه از خواب غفلت بیدار شد و به مقام خاندان عصمت و طهارت واقف گردید و از نیت خود پشیمان گشت و كربلا را ترك كرد [1] .
[1] حياة الحسين ج 3/ ص 182 كامل ج 4/ ص 66 - طبري ج 7/ ص 337 - اثابت الوصية ص 164 - الصواعق المعرفه ص 195 - روضه ص 159.